Bezocht: Januari, 2020

Geschiedenis

Deze enorme verlaten staalfabriek in Luik is gebouwd in 1962. De fabriek is van de staalproducent Cockerill-Sambre. Bij het bedrijf werkte in totaal 40.000 werknemers. Ook andere staalfabrieken in Cheratte en Charleroi van het bedrijf staan leeg. Een heel interessante geschiedenis heeft deze fabriek niet, het is meer de plek en de fabriek zelf die deze locatie zo uniek maakt.

Huidige situatie

Vandaag de dag is de verlaten staalfabriek van Luik erg populair bij urban explorers. Er is beveiliging in busjes aanwezig op het terrein. Voor zover ik weet komen deze beveiligers niet in de gebouwen zelf, maar we hebben al verschillende mensen gezien/gesproken die gepakt waren door de beveiliging. De gebouwen zelf zijn enorm groot en je raakt er niet uitgekeken. Hoewel het erg donker is op veel plekken in de fabriek is het alsnog een erg indrukwekkende locatie. Enorme machines, oude documenten, grote hallen, mega gebouwen met talloze verdiepingen. Je moet goed uitkijken voor de beveiligers en voor gevaarlijke/scherpe voorwerpen, omdat het erg donker is zijn deze lastig te zien. Veel mensen gaan via het spoor naar binnen, maar dit hoeft niet. Probeer het bij het hek aan de andere kant van de fabriek, maar blijf niet te lang in het zicht.

Ons avontuur

Het was de tweede keer dat Max en ik vanaf Maastricht naar Luik gingen fietsen. Heel wat tegenwind en gedoe verder kwamen we aan in Luik. We moesten eerst nog heel Luik door voordat we uiteindelijk in de buurt kwamen van de fabriek. Als je gaat fietsen naar de verlaten staalfabriek in Luik vanaf de kant van Luik/Maastricht, let dan op dat Google Maps je door de stad lijd op het laatste stuk en niet door de bosweg. Onze Maps gaf namelijk wel de bosweg aan, deed bleek later gewoon een (bijna) snelweg te zijn waar auto’s met 80-100 kilometer overheen reden. Gelukkig was het niet een heel erg drukke weg op dat moment dus konden we nog (redelijk) veilig in de berm lopen, maar het liep niet bepaald fijn. Na een tijdje te hebben gelopen met de fiets in de hand zagen we de enorme gebouwen van de fabriek. We fietste langs de fabriek en parkeerde onze fietsen in een speeltuintje die in een oude arbeiderswijk van de fabriek lag. De buurt was verpauperd en de bewolkte/grijze dag zorgde er niet bepaald voor dat de sfeer in de wijk beter was.

We kwamen andere urbexers in de speeltuin tegen die ons vertelde dat ze gepakt waren door de beveiliging. Ook een ander groepje vertelde ons dat ze weggingen door de beveiliging. Max en ik twijfelde maar uiteindelijk klommen we toch het hek over. We kwamen bij een grote machine terecht waar we ons achter konden verschuilen. We wachtten tot het beveiligingsbuisje weg was en we gingen snel de fabriek binnen.

Binnen de verlaten fabriek was er gelijk een oase aan geroest staal en grote machines. we konden lopende banden van het ene pand naar de ander lopen. Daar kwamen we ineens terecht in een hal zo groot als een voetbalveld met een nog grotere machine dan eerst, een enorm lange loopband en verder nog een machine. Verder was de fabriek ook erg indrukwekkend met bijvoorbeeld hoge gebouwen en controlekamers. Op het einde waren we zelfs verdwaald op het terrein omdat Google Maps (waarschijnlijk door de grote hoeveelheid staal) niet meer onze locatie precies kon weergeven. We hebben er uiteindelijk een uur over gedaan om weer uit de fabriek te komen. Dit kwam ook omdat veel deuren in gebouwen doodlopen of omdat we waren ingesloten door stalen bouwwerken.

Helaas zijn tijdens het overzetten naar mijn pc bepaalde foto’s beschadigd/verloren gegaan. Dit heeft ervoor gezorgd dat sommige foto’s van lagere kwaliteit zijn. Ook was het erg donker in de fabriek, dit resulteerde in ‘mindere’ foto’s.

Meer over ons avontuur kun je hier bekijken (YouTube)